ο αγώνας τελειώνει πάντα είτε με νίκη είτε με ήττα...ποτέ με παράδοση

Χρέος

Όσο απροσπέλαστη φαινόταν,τόσο βατή γινόταν όταν ένιωθε, ότι,  κάποιος κινδυνεύει γύρω της...
Γινόταν μια μεγάλη καθησυχαστική ματιά...
Όλοι οι άνθρωποι το ξέρανε αυτό...μπορεί να μην είχαν το κουράγιο να το πούνε, μα κάθε φορά που κάτι τους προβλημάτιζε...κάθε φορά που βρίσκονταν σε αδιέξοδο, τρέχανε σε Εκείνη...ο καθένας με το δικό του τρόπο...άλλος, λέγοντας το πρόβλημά του σαν χείμαρρος, άλλος, γράφοντας 2 λέξεις σε ένα χαρτάκι...και άλλος, απλώς κοιτώντας την...
Εκείνη πάντα είχε λύσεις και της μοίραζε απλόχερα...παραμέριζε το δικό της πόνο...και τους χαμογελούσε.
Ήξερα πόσο αντιπαθούσε το σκοτάδι, μα Εκείνη έμενε εκεί, μέχρι οι Άνθρωποι να μπορούν και πάλι να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά και να περπατήσουν...με σιγουριά.
Μπορούσε να κάθεται στο σκοτάδι τους ώρες ολόκληρες για να τους δείξει το φως.
Είχε Χρέος σε Εκείνη και στους Ανθρώπους, και τίποτε δεν μπορούσε ούτε να τη σταματήσει αλλά ούτε και να τη κάνει να λυγίσει...οι Αξίες για Εκείνη, ήταν, είναι και παραμένουν πολύτιμες.
Αυτό θαυμάζω σε Εκείνη και αυτό προσπαθώ να διαιωνίσω...

4 σχόλια:

caeser είπε...

Η μεγαλύτερη παραμυθία του ανθρώπου νομίζω πως είναι το να δημιουργεί διαφορετική παραμυθία μέσα από ίδιες κινήσεις... πώς αλλιώς να ξεπεράσει το στέγνωμα ψυχής;
Το αλλιώτικο ψάχνω να ορίσω!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

ή ταν ή επί τας είπε...

@ceaser Κάποιες φορές τα ίχνη του Λέοντα τα ψάχνουμε....όμως είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τον Λέοντα???
@JK O SKROUTZAKOS kalos irthes sto spitiko mas

Ἅ λ ς είπε...

το χρεος λοιπον? το θεμα ειναι να μη χανεις κ τον εαυτο σου ομως μεσα απο την εκπληρωση του χρεους... δεν ειναι κακο να βοηθας τους αλλους, να παιρνεις ζωη απο αυτο μα να μη σε ξεχνχας....!

Αναγνώστες